Op een zomerse zaterdagmiddag meld ik me bij het postagentschap in mijn dorp om geld over te maken naar Sanaa. Dat is nog een heel gedoe; ik moet veel vragen beantwoorden. Achter me wordt de rij steeds langer. Ik hoop dat het geld dit keer wel aankomt. De vorige twee keren dat we hebben gereageerd op een noodoproep uit Jemen is het bedrag dat we overmaakten ergens onderweg geconfisqueerd.

De avond ervoor heeft G. gebeld, na ruim een jaar radiostilte. In onze gedachten waren hij, zijn familie en dorpsgenoten al van de honger omgekomen. Of door Saoedische bommen, maar honger leek ons waarschijnlijker. Nu laat hij opeens weer van zich horen om te vertellen dat hij af en toe werkt voor een internationale hulporganisatie - ze hebben dus eten - en dat zijn jongste zoon is uitgenodigd om in Duitsland te studeren via het DAAD-programma. Alles is rond: het ticket, de toelating, een studiefonds. Maar omdat er in Jemen geen burgerluchtvaart meer is, zal hij via Oman moeten reizen en hij mag dat land alleen door met een indrukwekkende hoeveelheid geld op zak. Of wij kunnen helpen. De tijd dringt.

Voordat de oorlog losbarstte is G. twee keer bij ons op bezoek geweest in Nederland. Een korte, tengere man met grote voeten. We hadden hem leren kennen toen hij chauffeur was voor toeristen in het avontuurlijke Jemen. Nederland vond hij prachtig - vooral de bollenvelden bij ons om de hoek - maar hier wonen leek hem niets. Hij zou zich nooit thuis kunnen voelen. 

Dat verbaasde me: voor een Jemeniet uit een bergdorp zonder stromend water, waar de wereld van vrouwen en mannen strikt gescheiden is, was hij zo’n wereldse vrijdenker dat ik hem meer hier dan daar vond passen. Bovendien: iemand met wie je in de auto mee kunt blèren met Bruce Springsteen lijkt toch beter in Nederland thuis dan in Jemen?

Ook als we onze landsgrenzen hermetisch zouden sluiten voor vrede- en gelukszoekers uit het buitenland, zal de wereld Nederland binnenkomen zolang we zelf naar verre landen blijven reizen. Ik bedenk dat terwijl ik de nieuwsgierige blikken van mijn dorpsgenoten op me gericht voel. Als je iemand eenmaal kent, kun je niet meer wegkijken als hij verhongert, en blijkbaar ook niet als je zijn kind kunt helpen een onwaarschijnlijke kans op een beter leven te grijpen. Wat als G. ons had gevraagd voor geld om in een gammel bootje de zee over te steken? Een deprimerende vraag. 

Het studieprogramma van de Duitse overheid dat jongeren uit oorlogsgebieden hier uitnodigt en laat profiteren van onze kennis en welvaart, stemt me opeens ontzettend hoopvol. Ook als het maar om een handjevol studenten gaat, is de betekenis ervan enorm. Een blijk van internationale menselijke verbondenheid waar ik niet meer op had durven hopen. Het doel van het programma is een nieuwe generatie klaar te stomen hun door oorlog verwoeste land weer op te bouwen als de tijd daar rijp voor is. Al is de kans natuurlijk groot dat de zoon van G. voor die tijd een Duitse schone tegen het lijf loopt. 

De volgende dag appt G. dat hij met zijn zoon op weg is naar de Omaanse grens.

Dossiers

Voor een thematisch overzicht van al onze artikelen en publicaties, zie onze dossiers

Steun de Wiardi Beckman Stichting

Veel van onze onderzoeksprojecten en publieke bijeenkomsten zijn mogelijk gemaakt door giften van donateurs. Ook S&D zouden wij niet kunnen maken zonder donaties.

S&D bestaat sinds 1939 en verschijnt zes keer per jaar. Oude nummer kunt u doorzoeken via het register (1939-2023) of op thema. De redactie bestaat uit: Paul de Beer, Arthur Berkhout, Nik de Boer, Meike Bokhorst, Wimar Bolhuis, Josette Daemen, Patricia Dinkela [eindredactie], Janneke Holman [eindredactie], Tim 'S Jongers, Ruud Koole, Marijke Linthorst, Annemarieke Nierop [hoofdredactie], Arjan Reurink, Vera Vrijmoeth en Bram van Welie.

S&D wordt uitgegeven door Van Gennep. Een los nummer kost € 17,50, en jaarabonnementen (vol tarief) € 84,50 (te bestellen via: info@vangennep-boeken.nl).

Een online abonnement kost € 2 per maand. U kunt zelf een account hiervoor aanmaken onder mijn S&D, of stuur een e-mail naar send@wbs.nl.

Oude nummers kunt u downloaden vanaf de website van het Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen. Voor een overzicht van auteurs per nummer, raadpleegt u het register van S&D (1939-2023)

Inzenden kopij

De redactie van S&D verwelkomt kopij. Artikelen kunnen worden gemaild naar send@wbs.nl. Artikelen aanleveren in Word, bronvermelding in eindnoten (apa). Richtlijn aantal woorden: 2000-2500. Idealiter vormen artikelen in S&D een mix van wetenschap, politiek en essay. De redactie van S&D beslist over plaatsing van binnengekomen kopij. Ze beoordeelt daarbij op basis van de volgende criteria:
- een heldere opbouw en schrijfstijl (geen jargon) en duidelijke vraagstelling
- een goede onderbouwing van standpunten met argumenten, weging van de tegenargumenten en bronvermelding
- vernieuwing van de gedachtevorming binnen de sociaal-democratie
- toegevoegde waarde t.o.v. bestaande inzichten/onderzoeken
- politieke relevantie

Redactie

Redactieadres: Wiardi Beckman Stichting
Emmapark 12, 2595 ET Den Haag
Telefoon [070] 262 97 20
send@wbs.nl

Uitgever: Uitgeverij Van Gennep
Nieuwpoortkade 2a
1055 RX Amsterdam
info@vangennep-boeken.nl

Documenten