Rond 1990 leek er in de Partij van de Arbeid een strijd te ontbranden tussen een ‘klassieke’ sociaal- democratische stroming, ook wel als vakbondsvleugel aangeduid, en een ‘moderne’ sociaal-liberale stroming. De vakbondsvleugel wilde in hoofdlijnen vasthouden aan traditionele sociaal- democratische ideeën over een sterke positie van de staat, beteugeling van de markt, beperking van inkomensverschillen en een prominente rol
van de vakbeweging.