Het gaat veel Nederlanders sociaal en financieel niet voor de wind. Mensen maken zich zorgen. De overheid wordt gewantrouwd en verdacht van incompetentie. Bij grote delen van het bedrijfsleven is sprake van krimp. Inkomens en werkgelegenheid staan onder druk. De ooit zo veelbelovende Europese samenwerking lijkt eerder een belemmering dan een oplossing om uit deze malaise te komen.
We hebben gewoon te weinig geschikte arbeidsplaatsen en verdienen niet genoeg om onze levensstandaard inclusief de daartoe behorende sociale voorzieningen op peil te houden. De discussie over de huidige economische malaise zou daarom veel meer moeten gaan over de sterktes en zwaktes van onze bedrijvigheid en hoe de overheid daarmee omgaat.
Dit essay is een aanzet om deze discussie te voeren.