Dat mijn pleidooi in s&d 2007/10 om de godsdienstvrijheid uit de Grondwet te schrappen
niet onweersproken zou blijven, was niet geheel onverwachts. Zowel Thijs Woltgens in s&d 2007 11-12 als Ben Vermeulen in dit nummer laat weinig van mijn voorstel heel. Vermeulen meent dat wij ons in nationaal en Europees verband ‘compleet belachelijk’ zouden maken en Woltgens ziet Nederland al ‘tot een gidsland (…) voor theocratieën en dictaturen’ worden. Het valt op dat beide critici vooral formele, niet-inhoudelijke argumenten aanvoeren om mijn stelling te bestrijden. Vermeulen wijst op de grote juridische complicaties en weidt uitvoerig uit over de historische wortels van de vrijheid van godsdienst. Woltgens ziet godsdienstvrijheid als een natuurrecht ‘waarover alle mensen altijd en overal beschikken’ en waarover verder eigenlijk niet te discussiëren valt. ‘De grondrechten, in dit geval de godsdienstvrijheid, bepalen of we een rechtsstaat zijn.’ Tja, dan zijn we snel uitgepraat.