Een muffe lucht kletst in mijn gezicht.
Alles hier wil met mij mee, weg uit deze hel
van statisch smachten: vijf bordjes met een haan erop (twee
hebben rafelranden), een droogrek dat al roestig wordt,
een schemerlamp die snoerloos staat te snikken.

Ik til iets op, zet het weer neer. En alles wat ik zie
stemt mij melancholiek: het pennenbakje met het stof
van jaren, de eierdopjes (één zonder voet), de gehaakte schildpad
op de leren poef. De kleding ademt flatlucht uit, een teddy
ligt te treuren in een hoek en ik til hem op en leg hem terug.

Een tweede gangpad brengt mij identieke spullen, vazen,
vazen, vazen overal en geen stelen die zij ooit zullen omarmen.
Er staan piano’s (zwart en bruin), hockeysticks en parasols met
franje. Een kinderbedje, leeg en wit. En veertien laarzen
in verschillende formaten. De zon schijnt en het regent,
het regent in mijn hart om jou. Om alles. Om de doos
die ik heb weggebracht. Ik hou zo van je.

Myrte Leffring (1973) is dichter, redacteur en programmeur. Zij publiceerde de bundels 'Om je schouders hang ik de nachten' (2015) en 'De tere bloemen van het verstand' (2016). In 2019 verschijnt haar derde dichtbundel. Haar werk werd positief ontvangen:

‘Een uitgesproken gevoelige stem, zonder modieuze grauwheid’ — Jozef Deleu
‘Leffrings taal is licht, ritmisch, muzikaal, laat soms wat Gorter klinken’ — Janita Monna, Trouw

www.wolkenvankrijt.nl