In de jaren zeventig werd in de vakgroep waarin ik toen studeerde (aan de UvA) overwogen een prikklok in te stellen. Ik vond dat een dwaas plan: het was voor iedereen die ook maar een beetje thuis was in de vakgroep overduidelijk wie er de kantjes van af liepen, wie hun werk naar behoren deden en wie zich een slag in de rondte werkten. Een prikklok zou dat heus niet veranderen. Docent X zou na het afstempelen rustig de krant gaan lezen, zoals hij nu ook deed; de inzet van docent Y, die tot in de late uren thuis zijn college voorbereidde, zou door de prikklok niet geregistreerd worden.