Het fenomeen populisme staat in Nederland momenteel zeer in de belangstelling. Dat betekent niet dat de betekenis van de term er duidelijker op is geworden. In dit artikel wil ik een bijdrage leveren aan de begripsvorming door een strak omlijnde definitie van populisme te kiezen, door het begrip ‘populistisch’ nadrukkelijk te onderscheiden van de term ‘volks’ en door, tot slot, de paradox toe te lichten dat populisten zich weliswaar afzetten tegen de verondersteld illegitieme positie van de gezeten klasse (de gevestigde partijen, de politiek in het algemeen, ‘Den Haag’), maar dat zij met deze opstelling de facto bijdragen aan de representativiteit van de politiek.