De analyses van de verkiezingsnederlaag van de PvdA, waarvan het vorige nummer van S&D een aardige staalkaart bood, zijn er in twee soorten: ‘wij hebben gefaald’ en ‘zij hebben gefaald’. De eerste soort is hoofdzakelijk afkomstig van PvdApolitici, de tweede van waarnemers aan de zijlijn. Blijkbaar zijn beide groepen het dus in grote lijnen met elkaar eens: de kiezer heeft een vernietigend oordeel over de PvdA geveld en de kiezer heeft altijd gelijk, dus… De belangrijkste opdracht voor de Partij van de Arbeid is daarom om weer in contact te komen met de mensen in het land en het vertrouwen van de kiezer te herwinnen. Maar hoe? Hoe maak je van de potpourri van ongenoegen, onveiligheidsgevoelens, rancune, vreemdelingenangst en onbehagen die onder de kiezers leeft, herkenbare sociaal-democratische politiek?