Ik herinner me dat ik geboren ben met handen

van mijn vaderskant en wat daaruit is weggegleden.

'Hou dat vast,' zei de man die me twee keer twaalf

minuten had zien huilen als een baby en daar in

rechte lijnen een draai aan wilde geven.

Hij tekende een kubus op het bord. 'Pas als je

niet meer om je eigen hoek komt kijken is het

plaatje rond, heb ik de kantjes gladgestreken.'

Wie baart er nu een kreukvrij wezen, dacht ik maar

ik vroeg het niet. Kunnen blote handen naakten kleden?

Verder nooit begrepen dat slakken dakloos kunnen

zijn, dat een pasgeboren zeeschildpad alleen naar

het water kruipt. Misschien snap ik alleen de egel die

bij nood zijn kroost aanvreet maar ook niet helemaal.

Wie snoert de dierenriemen zo strak aan?

Soms voert men jonge muizen aan een zwangere

kat om haar kittens in een emmer te verzuipen.

'Daarom dus,' zei de man, 'geef ik jou een goede kans'

en veegde met een natte vinger een hoekje van de kubus af.

Ik dacht: een pasgeborene kan ademen onder water.