Hermen Hoek en Marc van Osch zijn werkzaam als docent Nederlands op de OSG Hugo de Groot in Rotterdam. Met Vrijmipo bezorgen zij poëzie op bijzondere en onvermoede plekken.

De Zuid-Hollandse Alblasserwaard is een mooie plek om te wandelen en te fietsen. Sinds een aantal jaar is het ook een gebied waar veel poëzie te ontdekken valt. In het project Dichter bij de polder worden dertig toonaangevende dichters gekoppeld aan een plek in het landschap: een boom, de bocht van een rivier, een kerkje. De schrijvers, onder wie bekende namen als Willem Jan Otten, Radna Fabias en Anna Enquist, maken een gedicht dat geïnspireerd is op deze plek. Een kunstenaar vereeuwigt dit gedicht vervolgens in een bronzen sculptuur. Hiermee krijgt de poëzie een fysieke plek in het landschap. Er zijn wandel- en fietstochten uitgezet om al deze plaatsen te kunnen ervaren, maar ook de argeloze recreant kan op deze manier zomaar op een mooi gedicht stuiten.

Ook Vicky Francken kreeg de opdracht om een gedicht te schrijven. Geïnspireerd door de omgeving van de Donkse Laagten, een veenweidegebied rondom buurtschap Den Donk, schreef ze een gedicht waarin geborgenheid en groei elkaar raken. Francken publiceerde in diverse literaire tijdschriften voor ze in 2017 debuteerde met de bundel Röntgenfotomodel­ ­– waar ze onder meer de C. Buddingh’-prijs mee won.

Grondbeginsel                                                   

Een nieuwe dag klimt omhoog uit de mist
van de morgen, als een mol uit ondergronds
donker en ik kom uit de grond van mijn wortels
uit de stam van een man en een vrouw.

Kon ik kruipen uit tijd en uit huid, dan borg ik mij nog
in de takken die me tilden – harshandig, sterk.
Zonder? Lag ik nog ergens in het gras dat precies
mijn lengte had. De boom die ik ben, was ik nooit

zonder wortels. Groeien gaat geheel vanzelf en toch
is het zwaar werk.                           

Vicky Francken (1989)
Dichter bij de polder - 2017