Zonder dat het allesomvattende en daardoor nietszeggende woord ‘woke’ valt, vindt u in dit nummer van S&D een aantal bijdragen over identiteitspolitiek. Sjoerd Beugelsdijk stelt dat de individualisering van de samenleving ertoe heeft geleid dat we ongelijkheid niet meer zien als een collectief probleem. Voor de PvdA is dat problematisch. De oplossing die hij ziet is inzetten op een politiek van gelijke startkansen.  

Janneke Holman wijst er in haar column op dat structurele ongelijkheid agenderen ook kan door juist de deelproblemen die daaruit voortkomen te politiseren - zoals energiearmoede, vervoerarmoede en menstruatiearmoede.

Menno Hurenkamp & Jan Willem Duyvendak kiezen een andere invalshoek en wijzen erop dat Nederlanders veel vaker hetzelfde ‘gewoon’ vinden dan wordt aangenomen. Hun aanbeveling voor een partij als de PvdA (al dan niet samen met GroenLinks) is nadruk te leggen op maatschappelijke wensen die Nederlanders breed delen, zoals een redelijk inkomen voor alle werkenden of collectieve investeringen om duurzaamheid te bereiken.

In dit nummer vindt u daarnaast essays van Rabin Baldewsingh die ervoor pleit artikel 1 van de Grondwet aan te passen, te beginnen door het woord ‘ras’ eruit te schrappen, Marcel Hanegraaff, die constateert dat de invloed van het bedrijfsleven op de politiek groeit, Tim ’S Jongers over het vissenkomeffect van armoedebeleid en Meike Bokhorst die laat zien dat juist lagere inkomens niet goed worden geholpen bij het isoleren van hun huis.

Ben Dankbaar en Camiel Hamans & Jan Marinus Wiersma reflecteren op de oorlog in Oekraïne en een strategie voor langdurige stabiliteit in Europa. En in de rubriek Uit het theater vindt u een selectie uit de voorstelling Acts of Citizenship van Via Berlin, waarin Belgische vluchtelingen aan de grens van Nederland staan.

Annemarieke Nierop, hoofdredacteur